Ik stond in de verkeerde rij. Als gewoonlijk.
Heb ik met stoplichten ook. Gaan geheid op rood als ik er aan kom. Behalve die bij de Maashaven. Die zijn altijd op groen. Je zou er af en toe gewoon expres even heen rijden. Puur om het genot te smaken van een grote oversteek met louter groene lichten.

Maar met rijen werkt dat niet zo. Als je na een half uur in de verkeerde rij gestaan te hebben switcht naar een andere zal je zien dat er dan daar ineens stagnatie komt. Een vrouw met zesduizend flessen Spa uit de aanbieding. Of een vent die geen geld genoeg heeft voor drie biertjes en een koek. En niemand die even die twee cent erbij legt! Ja, behalve ik maar ik sta dus in die andere rij want ik switch nooit. Ik ga in de sluimerstand.

Dat is zo een kabbelende gedachtenstroom. Reuze handig als je ergens in een rij staat. Ik stond bevobbeld te denken aan mijn weblog, of ik er nog wel zin in heb. Want dat mijn stukkies hier tegenwoordig wel erg uit mijn tenen moeten komen. Letterlijk.
Toen dacht ik aan mijn moeder. Dat heb je zo in sluimerstand. Je gedachten grabbelen zo een beetje in de voetenbak en ineens sta je aan je moeder te denken.
Die had vroeger zo’n fijne volkse uitdrukkingen voor dingen. Als ze kwaad was bijvoorbeeld. Je bent een nagel aan mijn doodskist riep ze dan. En dat intrigeerde mij dus enorm.

Het was wel duidelijk dat ze boos was, want een mens begint niet voor niets over haar nakende dood. Maar waar zouden dan die nagels zitten? Zouden ze er aan groeien? Vreemd genoeg vond ik het niet gek dat ze zich druk maakte om nagels op haar doodskist. Ze was een nette vrouw en het zou haar geergerd hebben. Net als de broodkruimels op het aanrecht.

Afijn. Door die nagels was ze dus in de voetenbak terecht gekomen. Daar zat nog veel meer in trouwens. Maar toen was ik al weer aan de beurt. Bijna jammer hè?

je moeder, net zoals mijn moeder overigens, zal ongetwijfeld “de spijkers” bedoeld hebben. want die werden vroeger, toen wij er nog niet waren, nagels genoemd.
hè hè

bijna jammer…. maar het stukje geeft weer stof tot nadenken… dat is dan weer niet zo jammer…

Ja jij hebt er nog zin in. Hoor!

Ik vind je tenen heel mooi en ze zijn veelvuldig in beeld hier, dus stukjes uit je tenen vind ik niet erg.
Geen komkommertijd hier asjeblieft! Maar gewoon Zeekomkommertijd, als je zin hebt een stukkie en anders wachten we maar. Toch?

Hopelijk zul je nog heel vaak de verkeerde rij kiezen, want sluimerstand leidt bij jou tot leuke stukjes.

De Maashaven. Daar is zo weinig groen, dat moeten de stoplichten dan maar doen.

Ons Rotterdam met de maashaven. Ik vind het nog steeds een wereldstad. Komt deze log ook helemaal vanuit je tenen? Hij is er niet minder leuk om hoor. :-)

U is weer briljant aan het loggen.

Knap hoe je nagels aan een doodskist kunt veranderen in parels op het web…

ik wil het niet zeggen, ik wil he tniet zeggen.. het is zo afgezaagd het is zo irritant van die mensen die altijd bij elk verhaal meteen roepen…. ik niet ik zeg het niet hoor! (dat ik dat ook heb)

van die stoplichten niet en van de verkeerde rij niet en dat mijn moeder mijn oma was met ook al diezelfde doodskist ook niet!

Mijn moeder riep altijd ‘Je haalt het BLOED onder mijn nagels vandaan’. Vond ik altijd reuze grappig. Mijn moeder niet.

Die uitdrukking van die nagel en die doodskist enzo vond ik altijd doodeng.

helemaal jammer…

kabbelende gedachtenstroom…
zeerzeker, het zit onder stroom!

Wanneer zou er nu eindelijk eens een briljante wiskundige komen met de formule van de rij…

Mooi, jij schrijft heel erg mooi. Teksten over hoe het brein van het ene naar het andere springt… zalig. Sluimerstand, dat is een mooie manier om het te omschrijven, ondervind ik ook soms wel. Soms is het alsof ik alle tijd van de wereld heb, en ik gerust een uurtje langer in de rij zou kunnen staan. Soms voel ik me vreemd, ver-vreemd, dan denk ik dat de mensen aan me zien dat ik me niet op mijn gemak voel, dan denk ik dat ze zullen denken dat ik zo doe omdat ik iets gestolen heb ofzo… raar toch soms. Zo van die buien die plots opkomen en dan weer even snel verdwijnen…

PS: een nagel is natuurlijk een spijker, in Vlaanderen wordt het woord nagel bijna uitsluitend gebruikt ipv spijker. Onze eigen taal is ons soms zo vreemd.

ik zie niks pama cole

cole pampa straat taal

Commenting is not available in this weblog entry.