Ik ben een zogenaamde thuispoepert. Wie dat ook is weet wat dat betekent. Op vakantie, onderweg, een dagje uit. Het betekent allemaal een verstoring van het ritme.
Het kost me altijd veel tijd om ergens zo thuis te zijn dat ik op mijn gemak kan. Zelfs op het museum, waar ik toch drie dagen per week doorbreng ben ik volgens mij nog nooit geweest.
Ik zal er verder niet te diep op ingaan, het tot in detail bespreken van de eigen ontlasting is een veeg teken. Waarvan precies weet ik niet maar ik herinner me levendig m’n oude buurman, die kleur en samenstelling van zijn poep graag aan me mee deelde bij het ochtendpraatje. Het maakte niet uit hoe vaak je het gesprek op het weer bracht, toch ook een favoriet onderwerp, of op de kleinkinderen, het draaide altijd weer op stront uit.
Enfin.
Ik heb best veel geduld met mensen.
Inmiddels leeft de lieve man niet meer. Je moet er toch niet aan denken dat je ooit posthuum als over poep zeurende oude vrouw herinnerd wordt.
Geen details dus.
Maar hier, in het nieuwe huis heb ik er ook last van.
Ik woon hier wel, en ik heb hier ook wel gepoept maar van harte gaat het nog niet.
Net of ik op vakantie ben.
Verbazing wel, toch, toen ik vanmorgen in mijn oude huis was.
Ontmanteld, met stof in alle hoeken, weggerukt tapijt.
Niet dat je zegt thuis.
Maar binnen vijf minuten zat ik heerlijk te kakken.

een echt poepverhaal toch :)

hahahaha en binnen 1 seconde zat ik hier hard te lachen :))))

Nederland.

Als er één gezegde is dat Nederland karakteriseert, dan is dat volgens mij ‘leven en laten leven’. We gunnen een ieder op zijn manier te leven mits ze ons ook ongestoord laten.
Dit principe kan echter ook tot uitwassen leiden als de ‘gedoogcultuur’ die enige tijd geleden in zwang was waarbij de maatschappij wèl verstorende zaken werden toegestaan omdat men niet de moed had deze
te verbieden.
Ook is het niet goed als het wordt toegepast uit onverschilligheid, met een houding van ‘ze doen maar, als ze mij maar niet lastig vallen’.
Ik was vandaag even ontroerd toe ik een in mijn oven mooie toepassing zag van dit principe in Rotterdam. Een groepje jeugd kwam wat baldadig uit de trein en een oudere heer voor me sprak ze toe (meer tegen z’n vrouw sprekend dan tegen hen):
“Ja jongens, maak maar plezier, dat hebben wij ook gehad.”

Dat lijkt me enorm vervelend! :-)

Eveneens zonder in details te treden, kan ik slechts reageren met: “zéér herkenbaar!”
;)

soms schaam ik me een beetje als ik voor de eerste keer bij iemand op bezoek ben en me gelijk ‘thuis voel’ ;)

Mijn moeder heeft dit ook, haar opluchting als ze op vakantie na een paar dagen eindelijk haar ding volledig had kunnen doen op dw wc, zal ik nooit vergeten. Zelf voel ik me op iedere wc thuis eigenlijk.

hihihihihihihihihihihi

heel herkenbaar. zo ben ik in staat 14 dagen niet te poepen als ik op vakantie ben, zodat de afgevallen kilo’s zich vermommen in een dikke opgezette buik. grrrrr.

aan alle vakantiegaande ‘thuispoeperts’ Ooit aan een natuurlijk laxeermiddel gedacht???

Ik was me er eigenlijk niet van bewust, maar nu je het zegt: een lichte weerstand voel ik ook op vreemde plaatsen, maar ik laat me er dus niet door weerhouden als het erop aan komt.
Het is toch iets van schaamte volgens mij, dat je niet zomaar buiten je eigen huis eens even flink tekeer kunt gaan.

Ik heb het ook wel heel lang gehad, maar dat is “gelukkig” voorbij. Ik ken iemand en die hoeft nooit, behalve wanneer ze aan het winkelen is, dat is nog veel vervelender.

Hoe herkenbaar :o)))

O god, nog zo-een;-)

Zo was is ook altijd.

Een flinke buikgriep heeft alleen voor wat “frisse” wind gezorgd.

Je pakt wel gelijk goed uit met je ditjes en datjes! Ik ‘moet’ trouwens haast nooit wanneer het kan, maar altijd wanneer het niet kan.

Hoi An,
moest heel hard lachen, in mijn eentje op kantoor!! Herkenbaar hoor.

ik vind het een buitengewoon smerig logje, maar het feit dat je het hebt geschreven vind ik een goed teken :-)

oh anneke, wat ben je niet alleen hierin .... het is een serieuze zaak, maar de tranen biggelen over mijn wangen (van het lachen natuurlijk)

en zelfs thuis kan ik van slag raken, zelfs het ritme van de dag is bepalend ....

Omdat ik het mag lezen, en niet hoef aan te horen, kan ik er hard om lachen :) Maar ohwee als je dit tegen mij zou vertellen tijdens ons ochtendpraatje. Dan zou ik je meteen mijn rug toekeren. Tsk.

Toen ik een jaar of tien was bracht ik met de welpen een week door op een kampeerboerderij. Er was voor een kind of dertig plus leiding één gelegenheid om te poepen (met een tonnetje voor de opvang en kranten om af te vegen). De stank in die sanitaire ruimte was dermate afgrijselijk dat ik een week lang mijn poep heb opgehouden.

Oh anneke,

Heel herkenbaar! Ik kan zo 5 dagen niet en als je dan thuis komt en de auto is leeg tja dan zit ik net als jij gelijk lekker te kakken.maar in je eingenhuis je zo je het best gaan lukken hoor.

Suc6!

Groetjes

Jessy

ik heb op dit moment 2 woningen ben druk aan het verhuizen. Ben ik nu een paar dagen in de nieuwe woning dan kan ik ook nog niet lekker poepen.
Maar ga ik naar m,n oude huissie en rook daar een peukie tja dan is het gelijk rennen achter me alle deuren dicht want ik stink behoorlijk Haha!!!!

Dikke X

Kimmy

Commenting is not available in this weblog entry.