Bij ons op het museum hangt een foto.
Het is een foto van de stad,
er rijden trammetjes
je ziet keurig geklede mensjes, de mannen met een hoed,
en een heleboel kleine fietsjes.
Een alledaags tafereel.
Men gaat naar z’n werk, doet boodschappen, neemt de moeite zich netjes te kleden en te scheren, koopt een krant.
Dit alles tegen een achtergrond van verwoeste gebouwen en af en aan rijdende vrachtwagentjes.
Van die grappige kleine dinkeytoys.
Die het puin afvoeren.
Een bezigheid die zich gemengd heeft met de gewone dagelijkse bezigheden.
Naadloos.
Als het nu was hadden ze van die oranje hesjes aan.
De mannen van de infrastructuur.
Want het leven gaat door.

Het is een beetje vervreemdend tafereel, maar het ontroert me toch vooral.
Ze doen me denken aan mieren.
Hoe die onvermoeibaar met hun takjes en dingetjes naar hun nest willen,
hoevaak je ze ook de weg verspert
of om probeert te leiden.
Ze friemelen maar door.
Altijd op weg.

Mieren zijn bikkels!

jij ook wel een beetje hoor, zeekomkommer…

Commenting is not available in this weblog entry.