ik heb die dag duizenden keren in mijn hoofd afgespeeld
alles alles alles zou ik er voor geven om terug te gaan naar vrijdagmorgen 22 september
een list te verzinnen
desnoods me aan hem vast te binden
om te zorgen dat hij niet naar de Euromast had kunnen gaan
die afschuwelijke Euromast die ik elke dag onder ogen moet komen

het is geloof ik niet zo dat het met kerstmis erger wordt
ik mis hem elke dag
ook op gehaktdag en op wasdag
vooral op wasdag
ik hield ervan om zijn spulletjes op te hangen
alles weer schoon en helder
het was een soort liefhebben
een alledaags soort

Heel begrijpelijk dat je terug wilt naar die dag. Alleen denk ik niet dat je hem had kunnen tegenhouden. Mijn tante hebben ze 4 keer weten te stoppen. De vijfde keer was het toch echt mis. Zij wilde gewoon niet leven. Helaas niet.
Heel veel sterkte. x

Wat zeg je dat mooi, dat van die alledaagse soort van liefhebben.

Moederliefde, de allermooiste soort.

Ik voel elk woord en denk aan mijn zoon en aan later. Het leven is zo fragiel.
En dan elke dag die mast zien.
En juist die gewone dingetjes, die zijn zo groot. Een appeltaart voor hem bakken, zijn shirt wassen.

Ik was laatst een dagje in Rotterdam. Zag de skyline. Moest erg aan je denken.
Sterkte!

Moederliefde is volgens mij ook de alleronverbrekelijkste liefde. Hoe lastig opvoeden vaak ook is. Of een afscheid als dit.

ja ... wasdag :***

Bij mij is alledag wasdag, ik verfoei het. Maar als het ooit zomaar weg zou vallen? Ik heb het nooit zo bekeken.

Dat missen zal nooit overgaan… ik voel jouw verdriet tot in m’n tenen.

indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je verdriet en je gemis, dan droeg ik jou, uren en dagen lang.

.. ik kan me je gevoel enigzins voorstellen .. enigzins omdat me helemaal inleven in jouw gevoel nou eenmaal onmogelijk is .. het lijkt mij zo gigantisch groot .. maar hoe dan ook .. jij hebt mij ontzettend geholpen dit soort banden nog meer op waarde te schatten .. dus ontzettend bedankt .. ik hoop dat dit positieve kantje een klein steuntje in je rug kan zijn .. knfffffff

Wat kun je met die euromast. Behalve er heel ver vandaan gaan wonen.
Behalve er heel ver vandaan gaan wonen.

Wat een prachtige site heb je, maar met een triest verhaal. Het voelt een beetje vreemd om hier als onbekende ineens ‘in te breken’, maar ik wilde het toch even zeggen. Heel aangrijpend hoe je schrijf over je zoon, heel mooi. En op de een of andere manier ook universeel, hoe je schrijft over wat je ervaart, hoewel het hele persoonlijke gebeurtenissen in jouw leven zijn (en in die zin voor een buitenstaander niet op dezelfde manier te voelen).
Ik wens je veel sterkte en hoop dat de mooie creatieve dingen die je doet je tot steun zijn.

Nina

Commenting is not available in this weblog entry.