Er was een tijd dat Thomas geen verhaaltjes wilde.
Ik moest boeken met feitjes voorlezen.
Voorlichtingsfolders desnoods.
Een reclamefolder over vishengels was lange tijd favoriet.
Ook heb ik toen tot in den treure een boekje over de koe moeten voorlezen.
Ik weet nog precies hoe het ging.

Een koe heeft vier magen (plaatje van een koe).
De pens, de netmaag, de boekmaag en de lebmaag (plaatje van vier mislukte pannenkoeken).
En dan volgde een opsomming van waar dat allemaal goed voor was.

Maar ik dwaal af. Ik wou vertellen over Iets.
Het is meer dan wonderlijk hoe pijn en schoonheid hand in hand kunnen gaan.
Hoe een klein ontroerend lief mannetje midden in een monument loopt en dat dat mooi is.
Ondanks het verdriet.
Hoe er soms iemand kwam met wie ik kon huilen, en soms iemand die ik gerust moest stellen.
Hoe er toen het wat drukker werd van die gesprekken ontstonden, alsof we op een verjaardag waren, en dat dat ook goed was.

Een koe heeft vier magen.
Als ik een koe was en rouw mijn gras dan zat het nu in mijn boekmaag.
De laatste maag zal leren hoe het verder gaat.

 

 

Het is zó mooi geformuleerd Anneke wat je schrijft, ik ben er stil van.
Gelukkig heeft een koe 4 magen…je kunt je rouwgras lekker laten gisten in de boekmaag.
Totdat je aan de laatste maag toe bent.
groeten van Catharina ( lurkster )

Helaas heb ik geen kijkje kunnen nemen zaterdag… Het klinkt alsof het goed was. Mooi. (erg mooi trouwens, hoe het bij Webble wordt omschreven)

Moehhhh
X ...

Ik lees al een tijdje met je mee. Ik vind je een hele bijzondere en dappere vrouw.. wat een geweldig mooi iets, dit Iets.

Wat zit hij daar mooi in gedachten. Hij heeft vandaag een tekening gemaakt met heel veel mensen erop, en 1 daarvan was jij. ‘Anke, van de tjeinbaan.’
We’ll meet again! :)

Wat een mooi stukje…

Jouw mannetje was ook bijzonder. Net zo bijzonder als Es’ mannetje. Wat heb je het weer mooi beschreven.

Het was vast heel mooi. En nu is het niet meer. Zo gaat dat. Misschien kan je me er nog eens over vertellen. Dan zie je het weer voor je zoals het was. Fijn is dat.

xxx

Ik lees je log al een tijdje.
Eerst vol plezier over je diverse projecten. Maar dat veranderde toen ik las van je zoon. Ben net moeder van een zoontje en jouw verhaal raakt me diep in mijn hart. Zo dapper hoe je er mee omgaat.
Ik lees mee, maar leef ook met je mee.

Commenting is not available in this weblog entry.