Dingesen.

Ik hou van alle spullen uit de werkplaats. De gereedschappen. De machines.
Maar vooral ook de namen van dingen.
Wat te denken van de armbandtriboulet. Soldeerpioentjes. Het torderen van een speld. 
Allemaal nieuwe prachtige woorden.
Dat is toch een onverwacht extraatje.
Zo’n verrijking van je taalschat.
Het gevoel van ambachtelijkheid en ter zake kundig zijn die ze oproepen.

Uit de mond van de docente klinken ze routineus en voorstelbaar. Maar tegen de tijd dat ik ze wil gebruiken klinken ze exotisch en twijfel ik over de uitspraak.
Ik worstel met mijn neiging om alles dinges te noemen. Niet om het een of ander, maar simpelweg omdat het tekortschiet op den duur. Er zijn hier gewoon te veel dingesen.

| Anneke | 09-12-2005 | 8 reacties |

Een talent voor wegmoffelen.

Bij vlaksolderen soldeer je niet op elkaar maar tegen elkaar aan. Daarvoor moeten de onderdelen heel nauw aansluiten.
Vlaksolderen is iets voor precieze mensen dus.
Ik ben niet precies maar heb wel ambities in die richting.

Uiteindelijk viel het passend zagen en vijlen van de onderdelen reuze mee. En het solderen ging ook best goed.
Ja, ik vond het er niet uitzien maar de juf zei dat het goed was.
Ik moest het alleen nog even vijlen.
Dat deed ik dus.
Heel extra erg goed.
Want ik ben dan wel niet precies, ik ben wel heel vlijtig.

Ik deed het alleen met een verkeerde vijl. Grts grts, daar zaten een paar diepe niet weg te schuren krassen.
Ik probeerde ze nog weg te moffelen maar dat was onbegonnen werk.
Dat vond ik raar want dat leek me nou juist een goeie techniek voor dit soort aangelegenheden. Moffelen.
Nog niet eens zo gek gedacht hoor want moffelen bestaat echt leerde ik net van google, het is alleen niet zo geschikt voor de edelsmederij.

Maar dan moet je mij hebben!
Ik met mijn talent om ongelukjes ten goede aan te wenden.
In plaats van glad polijste ik er met een zeer gemeen tolletje vol stalen pennetjes allemaal putjes in.
Technisch gesproken mag het geen moffelen genoemd worden, maar zeg nou zelf.
Is dit een sterk staaltje wegmoffelen of niet?

 

| Anneke | 03-12-2005 | 9 reacties |

Oja.

Heb ik de broche al laten zien? De broche van de edelsmidcursus waarvan ik de achterkant mooier vond?
De broche is gepolijst.
Hij glimt. Als een tiet!
En eigenlijk vind ik het best mooi :-)

Verder voel ik me nog steeds een gnoe, nou en dat gaat best vermoeien op den duur.
Nou heb ik weer last van een of andere rare neusallergie.
Het jeukt en ik moet niesen en niesen.
En soms is het ineens weg.
Dan begint mijn hele gezicht aan te voelen of ik een paar uur in de vrieskou heb gelopen.
Schraal en geagiteerd.

Stress, zegt de dokter.
Zou best es kunnen, zeg ik.
Het leven van een gnoe gaat ook niet altijd over rozen.
En ik heb me de laatste jaren zo ontzettend schrap moeten zetten in verband met gezinsproblemen dat de rek er behoorlijk uit is.
Uitgelubberd en aangeslagen als een ouwe koperen ketel. Je weet wel, die op de rommelmarkt staan op zo een kleedje tussen allemaal rommel van uitzoeken voor 1 euro.

Ik denk dat ik daarom die broche uiteindelijk toch mooi vind.
Omdat hij glimt zoals alleen dingen op de dag van aanschaf kunnen glimmen.
Met een belofte van geluk enzo.

| Anneke | 22-10-2005 | 7 reacties |

Vergeet die nieuwe schoenen even.

Of het wat gaat worden met die edelsmederij dat is nog maar de vraag. Het is precies werk, en ik ben slordig. Je hebt er allerlei speciale spullen voor nodig en die zijn duur. En al die dingetjes zijn zo verrekte klein, dat zelfs ik er moeite mee heb. Maar.
De werkplaats is heerlijk!

Ik ben er heel trots op. Haha :-)
Ik zie ook wel wat er aan mankeert hoor. Om te beginnen is het ongeveer 4 keer te groot, de koperen strookjes zijn asymmetrisch, en aan de achterkant zit de brochering een beetje scheef. Het moet nog wel gepolijst worden. Dan gaat het glimmen. Best mooi denk ik. Al heb ik nu al een lichte voorkeur voor de achterkant.

Ik heb nu gezaagd, gevijld en gesoldeerd. Oja, en geboord met de kolomboor. Dit alles geeft me een gevoel van professionaliteit. Zoiets als in de pannen roeren, maar dan veel bevredigender. Het geeft een schijn van vakmanschap. Alleen al me omringd te weten door al die fijne gereedschappen.

Ik zou bijna zeggen dat het een zuiver romantische kwestie is. Maar ik hoop toch wel wat technische vaardigheden op te doen. En die dan te combineren met de liefde voor de achterkant van dingen. Daar zou best iets moois uit kunnen groeien.

Nou. En omdat ik het niet kon laten ook nog even dit :-))

| Anneke | 08-10-2005 | 14 reacties |