(klik)

In de derde klas had ik een hele lieve meester en naar school gaan was
alleen maar leuk. Toen we de provincies uit ons hoofd moesten leren loofde
de meester een reep chocola uit aan degene die dat foutloos kon opzeggen. Ik
thuis leren want voor die meester wilde je wel je best doen.


Dat iemand anders als eerste de beurt kreeg was dan ook wel erg teleurstellend. Daar ging die reep, maar het ergste daarvan was toch wel dat die meester nou niet eens had gehoord hoe goed ik die provincies uit mijn hoofd had geleerd. Echt jammer.

(klik)

(klik)

Met vier grote broers en zussen boven me deed ik altijd mee voor spek&bonen. En als ik iets niet wist lachten ze me uit. Maar nu hoorde ik er ook bij. Bij de mensen die eens in de zoveel tijd thuiskwamen met een geheimzinnig klein boekje.


Ik had er enorm naar uitgekeken. Dat boekje met aantekeningen betreffende de Vorderingen, het Gedrag en de Vlijt van Anneke H.
Want nu kon ik me meten. Alle boekjes op tafel, opengeslagen op de eerste klas. Er waren vier vakken die becijferd werden. En ik had de hoogste cijfers voor alle vier. Victorie!
Ik had het altijd al vermoed, maar nu wist ik het zeker: hun voorsprong was niet gebaseerd op hun voortreffelijkheid, maar op het verschil in jaren. Ik zou ze met terugwerkende kracht in halen. Alle vier!

(klik)