(klik)

Tuurlijk ben ik allang gewend aan de euro's en geef ze uit als waren het
guldens.
Maar soms heb ik zomaar heimwee naar die lieve kleine dubbeltjes of die
gezellige kwartjes. Nooit hoefde je na te denken welk muntje je te pakken
had. Je wist het gewoon.
Heel lang geleden zijn we eens begonnen met sparen van Nederlands geld met van ieder jaar tal één per soort. Dat is nooit
helemaal gelukt maar zo met die euro is het wel leuk dat we nog zoveel oude
muntjes hebben.

(klik)

(klik)

Ik heb een handjevol oud geld in een buideltje. Dat buideltje heeft ma gehaakt en samen met het geld is het een klein eiland van herinneringen.
Later als ik kleinkinderen heb (over een jaar of 20 op z'n vroegst!) haal ik het te voorschijn. Kijk, zeg ik dan, en dit zijn nou dubbeltjes. O, leuk hoor oma, zullen ze dan toegeeflijk zeggen. Voor ze verder gaan met hun spel.
Dan zal ik denken aan het vierkante stuivertje dat ma mij liet zien. En hoe ik niet snapte wat daar nou zo bijzonder aan was. Maar nu weet ik het.
Het is de glans van het oude geld. Het oude geld waar je mee opgegroeid bent. De stuivers waar je tussen de middag snoep voor kon kopen. De centen die je in moest leggen bij het jokeren. En de duppies! Zo mooi en fijntjes. Och, die hadden ze toch nooit weg moeten doen!

*schudt spijtig het vermoeide hoofd*

(klik)