 |
Even een lichte afwijking van de Zuiderzeeroute naar Terschelling. Het zou strandweer worden en zo’n tochtje met de boot is toch ook erg leuk.
Weetje, het lijkt ook net of je ineens ergens ver weg bent. Zo ook
de reactie van de jongens thuis toen we ze belden: “ Terschelling?
Helemaal met de fiets?”
Leuk hè.
En het was ook leuk.
Je ziet daar zoveel echte kampeerders, ik bedoel dus gewoon met een
tent en niet met die eeuwige caravans.
Zit je eindelijk es een keer allemaal primitief te doen. Vooral
op die camping met enkel een koude douche open en bloot in het bos.
(Er waren ook wel wc’s hoor.)
|
|
|
|
Zo een steiger ziet er onschuldig genoeg uit. Maar voor mij werkt
het als een rood licht. Ik wil stoppen. Ik wil er zitten en mijn
voeten in het water steken.
N. heeft daar heus niet altijd zin in. Maar ik kan het niet helpen.
Zo'n plas, die steiger, de volstrekte leegte.
Het is een magneet!
Ik probeer hem te verleiden met een lekker kopje koffie. Of beter
nog een boterham met gebakken ei.
Soms hebben we net gegeten. En dan moet je eigenlijk zeker 20 kilometer
fietsen voor de volgende stop. Minstens!
Helaas voor N. is er geen ontkomen aan. Ik moet erheen. Nu!
En dat is nog niet het enige. Nee. Hij moet ook steeds weer op de
foto. Of uit de zon, of een stukje naar links, of zwaaien naar het
water :-)
Lief hè?
|
|
|
