(klik)

Het is vandaag een gezellige boel op het kinderdagverblijf. Ik maak filmpjes
en foto`s.
"La is zien, la is zien", thuis zeker ook een digitale camera gewend.



's Avonds bekijk ik op de computer het resultaat. Wat zijn ze toch schattig
en ik hoef nu alleen maar te kijken.
Veel kan ik niet laten zien natuurlijk,
vanwege de privacy.


(klik)

(klik)

Soms heb ik het leukste werk dat er is. En ook het raarste. Ja, hier in huis is iedereen eraan gewend. Dat er altijd en overal dingetjes liggen. Dat je ineens bijna geen koffie kan zetten omdat de plank vol ligt met gekleurde spulletjes.





In de loop van de week groeien er kleine composities. Eerst moet ik nog mijn best doen om ze te vinden. Maar gaandeweg zie ik overal gekleurde dingetjes. Ik raap ze op. Ik was ze af, ik snor ze op in rommellaatjes bij de mensen bij wie ik op bezoek ben.



Ik vraag het altijd netjes hoor. Maar ze doen nooit moeilijk. Ze kijken een beetje verbaasd naar de rode dop en het zwarte dingetje dat ik in mijn hand hou. Mag ik dat hebben? Een beetje lacherig zeggen ze ja hoor! En ze kijken mekaar es aan. Haha, ze weten niet wat ze in huis hebben.


(klik)