(klik)

Dat vind ik toch zo gezellig hè kamperen maar dan ‘t liefst met een zonnetje er bij. De hele dag in je zwemkleding rond scharrelen. Geen andere zorg aan je hoofd dan wat je gaat eten. Niet dat dat nou zo gemakkelijk was hoor, voor vijf mensen op zo’n kookeiland een lekker maaltje bereiden.


Iedereen werd wel ingeschakeld, ”wie wast de sla, wil er de paprika snijden, Simon zout jij de karbonaadjes maar” en zo.


Dat werd dus regelmatig lekker Italiaans eten in de restaurantjes, want stadjes bezoek je toch, zoals Siena en Firenze met z`n mooie brug.


(klik)

(klik)

We hadden er zo'n zin in. Lekker naar Zuid Limburg, fiets mee, wandelen, genieten van het zonnetje. Wat heus niet zo'n hoogegespannen verwachting is. In juli.


Maar veel gefietst hebben we niet. En we hebben geregeld onze toevlucht moeten nemen tot de bus, en het soort uitjes die je normaal bewaart voor die ene regenachtige dag. Nou ja, twee dan.



Oh, en het is wonderschoon hoor dat heiige, dampige landschap. Maar op den duur trekt het in je. Dat vocht, die dunne waterkou.
Ik ben blij dat wij samen in september nog een weekje weg gaan. Maar daar laat ik liever niet te veel van merken, want dat zal je altijd zien. Als je ergens te veel naar uitkijkt valt het tegen. Dus ben ik quasi onverschillig, ik weet niet eens de datum van vertrek. Anders zitten we dalijk nog met een zeldzame weerdip, daar in Kreta.


(klik)