(klik)

Ik wil nu even niemand jaloers maken maar zo mooi zag het er uit, daar waar
wij op vakantie waren. Uren hebben we gelopen langs de grillige kust van
Zuid Frankrijk.



In eerste instantie uit vrije wil maar na vier uur gelopen te hebben was er bij het keer punt van de wandelroute geen andere weg dan de zelfde weer terug. En echt geen glad wandelpaadje hoor maar heuvel op, heuvel af. Weet ik ook weer waar ik die schoenen voor heb gekocht.



Langs de kust begon ik weer te verzamelen, geen schelpen meer maar van die beetje harige zachte en toch stevige balletjes. Zo aantrekkelijk om mee te nemen wat ik dan ook een poosje volhoud maar uiteindelijk leg ik ze netjes
op een gevonden plankje aan de rand van de bosjes, beetje beschut en lekker
in het zonnetje.

(klik)

(klik)

Pauze, pauze? Niks pauze. Keihard aan de slag moest ik! Gevraagd worden voor een expositie is één ding, zorgen dat er ook wat staat is iets heel anders.
Week in week uit heb heb ik zee-anemonen zitten frutten, zeepokken, oesters en nog een heleboel andere niet bestaande zeebeesten. Tot ze m'n oren uitkwamen.


En dat is nog niet alles, want voor juni heb ik me ook nog een aardig karweitje op de hals gehaald. Op 30 mei moet ik in Amsterdam een filiaal van d e . w i n k e l hebben staan. En die winkel bestaat helemaal niet in het echies. Dus moet ik als de sodemieter allemaal rommel bij elkaar zoeken.

Rommel? Ja, het wordt de enige winkel in Nederland waar je vier kleuren afwasborstelharen kunt kopen. Een setje kapotte dobbers, of een zakje met een versnipperde belastingenvelop. Elke zondag in juni zullen er rijen staan om binnen te komen. Zorg dat u erbij bent!

(klik)