Drie. Vol overgave, 3 jaar, wangen bol en blazen maar. In één
keer de kaarsjes uit, papa en mama trots!
Dertien. Tien jaar later, nog even en dat brave is totaal verdwenen, alleen
dat weten we dan nog niet.
En later, bij het zien van deze fotos zeg je: Wat een lief
ventje hè?
Drieëntwintig. Vandaag vieren we feest, hij hoeft geen kaarsjes meer
en begint weer op zichzelf te lijken die hij altijd was.
De verhalen over zijn geboorte treden elk jaar weer aan in mijn hoofd
en ik kan er ook wel wat van kwijt, maar niet te veel want dat weten ze
nu wel.
(klik)