Ik heb iets met restjes. Ik laat altijd een restje achter. In de pan blijft
nog anderhalve aardappel over. Van de paprika snij ik meestal maar driekwart.
In mijn koffiekopje zit altijd nog een laatste slokje.
Ik
begrijp zelf ook niet waarom.
Het is niet omdat ik nog wat wil bewaren want ik hou helemaal niet van
restjes. Het laatste slokje melk uit een pak drink ik met tegenzin op.
Kliekjes eet ik alleen in noodgevallen. Ja, ik bewaar ze wel hoor, maar
ik gooi ze meestal weg.
Het is trouwens nog erfelijk ook, want T. heeft precies hetzelfde. Nog
erger eigenlijk. Het laatste plakje worst, een bodempje yoghurt, het alleen
overgebleven mandarijntje. Allemaal dingen waar meneer zijn neus voor
op haalt.
Behalve verleden week. Stond er een restje in de koelkast van een maaltijd
die
Sas had klaargemaakt.
Hij warmde het op in de magnetron en zat er, onder het slaken van kleine
mmm-lekker kreetjes, zichtbaar van te smullen.
Tssk!! Dat doettie nog niet eens bij mijn verse maaltjden.
(klik)