(klik)

Kom je buiten een heel groepje beelden op ware grootte tegen, altijd leuk.
Zie ik daar ineens dat kleine jongetje, dat kopje, meer heb ik niet nodig.

(klik)

(klik)

Er zijn duizenden dingen die mij ontroeren. Ook de hele domme, die van het valse sentiment. Goedkope romantiek, herenigingsprogramma's en de waargebeurde film op woensdagavond.

Maar het gekste vind ik zelf het klokkespel dat tussen de middag in het centrum klinkt. Dan loop ik zo in de stad, hier kom ik net de Hema uit, en dan klinkt zo dat klokkespel en dan ziet alles er zo anders uit. Ik word overvallen door een groot gevoel van mededogen met al die stakkers om me heen. Gevangen als we zitten in dit systeem. Dat eindeloze gesjok langs die winkels. Slaaf van onze hebzucht. Onze tassen met aankopen als blokken aan ons been. En weet ik wat ik er allemaal nog bijhaal aan zielige oude vrouwtjes en koukleumende straatkrantverkopers. Totdat het ineens ophoudt en alles weer vanzelsprekend lijkt.

(klik)