|
||
 |
|
 |
 |
 |
|
| eten | ||
|
Ik zie steeds die Griekse salade voor me, tussen de middag aan de boulevard, schaduwtje, briesje een koel wit wijntje.  Na twee dagen hetzelfde recept vroegen we ons af wanneer de salade zou gaan vervelen zodat we iets anders zouden bestellen. Nou ik weet zeker als we nog langer waren gebleven dat ik het never nooit zat zou zijn geworden. (klik) |
Na lang wikken en wegen heb ik besloten dat ik de knapperige zoete druiven en de als slagroom zo dikke yoghurt wel als lekkerst gegeten dingen moet beschouwen. Het vieste was natuurlijk die granaat- appel. Jij moest weer zonodig een praatje met de lokale bevolking. Druk gebarend op de granaatappel brulde jij de Nederlandse naam (GRANAATAPPEL, dit zie je GRANAATAPPEL), en hij met beverige oude stem de onverstaanbare Griekse. Waarop hij er prompt één voor ons wilde snijden.  Netjes afwimpelen hielp niet. Hij verstond mooi niets van onze bezwaren. Troonde ons mee de hal van het pension in. En het duurde allemaal zo lang. Me-sje zoe-ken. Ser-vetje ha-len. Schuifel schuifel. Ja, ik schuifelde ook, maar dat was omdat ik zo vreselijk nodig moest piesen. Pff. En dat ding was nog niet eens lekker ook. (klik) | |
| joepie! |
| museum |
| appeltaart |
| oud geld |
| stom |
| afval |
| souvenir |
| weer thuis |
| strand |
| eten |
| huis |
| nachtkastjes |
| hoe het was |
| oktober |