|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
Er zijn levenspaden die tamelijk
recht lopen, en je hebt kronkelwegen.
Het beroepsleven van John van Raaij (1942) mag je gerust een kronkelweg
noemen. Jarenlang heeft hij gewerkt als kunst- en goudsmid. Hij heeft bijvoorbeeld
alle versieringen gemaakt aan de hekken binnen in de Laurenskerk. Maar toen
ze rond 1975 omhoog zaten in zijn stamkroeg Café Bergpolder aan de
Bergselaan in Rotterdam, in de buurt waar hij opgroeide, was hij wel bereid
om even in te vallen. |
|
|
|
 |
|
|
|
Dat ‘even’ zou iets
van dertien jaar duren. Daarna verruilde John de tapkast van het café
voor de balie van een seksshop. Eerst in Roosendaal, daarna aan de Mathenesserdijk
in Rotterdam, en uiteindelijk aan de Soetendaalsekade. Heel gemoedelijk
allemaal. John: “Ik wist van elke klant meer dan welke huisarts ook.”
Maar waar het hier om gaat: vanaf 1957 heeft John van Raaij zo’n dertig
jaar lang opgetreden als bandparodist.Het fenomeen ‘bandparodie’
is inmiddels zo goed als uitgestorven, maar eind jaren vijftig, en in de
jaren zestig, was het een tak in het variété. Met dank aan
de bandrecorder, en aan een voorbeeld als Bueno de Mesquita.
Wat deed een bandparodist?
Energiek playbacken en bewegen op een liefst zo krankzinnig mogelijke geluidsmontage
van
|
|
|

Johnny & Dave |
|
herkenbare fragmenten. Denk aan de act waarmee
André van Duin in 1964 de tv-talentenjacht Nieuwe Oogst won.
Het filmpje daarvan is vaak herhaald op tv. Inmiddels is het te vinden op
onder meer Youtube. RUTECK’S
Bijzonder is dat bandparodist John van Raaij in het begin op het toneel
stond als helft van een duo. Samen met buurjongen David de Booy vormde hij
het bandparodisten-duo Johnny & Dave. Op zijn grote Revox bandrecorder
had John thuis speciaal voor dit tweetal een montage gemaakt.
Drie dagen voordat ze samen zouden meedoen aan een talentenjacht in Ruteck’s,
een mogelijke springplank in hun ‘carrière’, zei Dave
dat ie er geen zin meer in had. Hij kapte ermee.
John: “Hij had een vriendin, en van haar mocht hij niet meer.”
In allerijl paste John de montage aan voor een solo-act, waarmee hij die
talentenjacht zowaar won. (Saskia en Serge werden tweede.)
John ging in z’n eentje verder.
Het podium bleef roepen.
Helemaal van een vreemde heeft hij het niet. Zijn vader, die overdag in
een slagerij werkte, zong operette, en zijn moeder heeft opgetreden als
cabaretière, onder de naam Jeanne van Raaij.
John: “Het is een familiekwaal.” |
|
|
De eerste stappen in de schijnwerpers
zette John ook al ver voor de Revox als Zwarte Piet naast ‘Sinterklaas’
Rinus van Evelingen, ook bekend als clown bij de Bario’s.
UITSCHUIFARMEN
In de hoogtijdagen van het variété werkte John van Raaij als
bandparodist wel drie tot vier avonden in de week op feesten van voetbal-
en personeelsverenigingen, en bij jubilea.
Hij ‘dubbelde’ ook wel eens. Dat hij op één avond
op twee feesten tegelijk optrad. Dan moest hij als een razende heen en weer
met de auto, want op beide avonden had hij een act voor en na de pauze.
Het is wel eens bijna misgegaan in het verkeer. |
|
|
De andere kant van het artiestenvak leerde John
kennen toen hij zelf avondjes ging organiseren. Hij had wel eens de vraag
gekregen of hij niet nog wat andere artiesten kon meenemen bij een gelegenheid,
en daaruit groeide een eigen theaterbureautje.
Avonden van 8 tot 11 organiseren, met bal na.Avonden waarop John zelf meestal
ook optrad. Een keer als ‘gewone’ bandparodist, en een keer
met imitaties van allerlei artiesten, onder wie de Zangeres Zonder Naam.
Dat deed hij in een bonte jurk met ‘uitschuifarmen’ en nep-tieten.
John: “Die kunst-tieten zaten met een touwtje om m’n nek. Ik
kon ze helemaal over elkaar heen schuiven.”
Plat vermaak, maar: “Ik heb het echt gehad dat ik bij vrouwen in het
publiek het water zag lopen. Die zeken gewoon in hun broek van het lachen.”
VERKOCHT
Op een avond rond 1987 eindigde het artiestenbestaan voor John van Raaij.
Hij zag te veel haat en nijd in het vak. Hij vond het niet leuk meer.
John: “Ik zat in de kleedkamer met Harry Touw, ik had het helemaal
niet naar m’n zin, en ik besloot te stoppen. Ik zei tegen Harry dat
ik de volgende dag al mijn contracten zou inleveren. Hij geloofde me niet,
maar ik heb het gedaan.”
En spijt heeft John daar nooit van gehad.
Hij zou het voor zijn gevoel ook niet meer kunnen, optreden als bandparodist.
|
|

De moeder van John: Jeanne van Raaij |
|
|
Het is toch aardig inspannend.
En zijn oude banden heeft hij ooit verkocht aan iemand die ook het vak in
wilde.
Dat optreden van André van Duin destijds heeft John natuurlijk gezien.
“Ze hadden tegen mij ook wel eens gezegd dat ik aan die talentenjacht
op tv moest meedoen. Toen zat ik een keer te kijken, zag ik André
van Duin. Nou, dan weet je: het hoeft niet meer.” |
|
|
|
|
|
|
|
|

|