(klik)

Ik ga dus echt geen herfst stukje zitten freubelen of zo, dat snap je! Maar die mooie blaadjes en eikeltjes die ik dan toch weer heb lopen rapen leg ik toch maar neer op een schaal.



Zucht, wat een kleuren zo buiten, misschien toch ook wel leuk om wat te combineren. Lekker een beetje rommelen in de tuin, verzamelen en gewoon neerleggen, klaar.



(klik)

(klik)

Een paar weken geleden, of was het nou een paar honderd jaar, maakte ik wat fotootjes. En die zijn best aardig maar ook best bleekjes. Ligt het aan mij, of was de vorige herfst echt veel mooier?
Misschien moet ik nog eens wat nieuwe maken. In een bossiger bos. Waar het echt naar herfst ruikt en je paddestoelen vindt alsof ze zo uit een sprookje zijn weggeplukt.

Want dat valt wel op. Vroeger deed je zowat een moord voor een mooie paddestoel in je herfstdoos. En nu groeien ze zomaar overal. Het is gewoon gemeen.
Net als met honderden vaardigheden. Wat had je graag mooi willen kunnen knippen, goed touwtje springen, of foutloos klokkijken. Maar dat viel niet mee met je kleine ongeoefende beentjes, vingertjes en hersentjes. En nu, nu je het allemaal zomaar zonder moeite kan. Nu is het eigenlijk niet meer zoveel waard. Wat geef ik nog om in spin de bocht gaat in. Of een gehaakte pannelap.

Nou ja. Dat is dus de herfst hè. Hij kan best mooi zijn maar als er wat te treuren valt dan treur je ook echt!


(klik)