(klik)

Mijn piano juf was wel een heel bijzondere. Om thuis mijn partij
van een quatre main te oefenen, nam ze voor mij haar partij op, op een
cassette bandje, eerst langzaam en daarna normaal tempo.
Als je dat dan thuis mee kon spelen was je al half op weg. Samen spelen kon
alleen tijdens de lessen, maar na geruime tijd ging het goed en ik vond het
geweldig.



Dan kwam het moment om het voor te spelen op een leerlingenuitvoering of nam zij het samenspel op de band. Zo gaaf om te doen.

Eenmaal verhuisd en ver weg, kon ik niet naar de opnames luisteren van de
heimwee. Na maanden moest het er toch is van komen en huilde ik tranen met
tuiten. Het was dan ook het aller mooiste wat ik in jaren had meegemaakt,
dat samen spelen, echt waar.

(klik)

(klik)

Ik denk dat dit de mooiste dia is die ik in bezit heb. De drie zusjes H. ergens op een vakantie in Zeeland.
Jammer dat onze benen er niet op staan. Want het is een absolute prijswinner. Niet alleen omdat ie mooi is, maar ook omdat hij de verhoudingen zo goed weergeeft.

Op de achtergrond zus G., die in jaren zover van mij af lag dat ze nooit een speelkameraad was.
Op de voorgrond ik, dat kleine blondje met gebogen hoofd. Dat is symbolisch. Erachter jij, boven mij uit torenend. Want zo was het vroeger. Al zou je het nu niet meer zeggen.
We hebben veel gespeeld, maar jij was altijd de baas. Jij was sterker. Groter. Kon eerder lezen, beter zingen maar was nog te klein om besef te hebben van ontzien.
(En boy, wat kon jij een krengetje zijn.)

Ik herinner me diepe haatgevoelens. Ha. Dat ik rilde van afschuw als je maar in mijn buurt kwam. Gelukkig heb ik meer goeie herinneringen. Aan ons eindeloze spelen. Het vanzelfsprekende delen. En de stiekeme sigaretten natuurlijk ;-)

(klik)